پاورپوینت بررسی استادیوم آلیانزآرنا اثر هرتزوگ و دمورن

 
 
    مکان: مونیخ، آلمان
    معمار: هرزوگ و دمورون
    زمان ساخت: 2002-2005
    ظرفیت ورزشگاه71000 نفر
    هزینه ساخت ،34000000 یورو
 
 
 
     بخش های مختلف این پاورپوینت به شرح زیر می باشد:
 
-دراین پاورپوینت ،ابتدا ایده اصلی معماران استادیوم یعنی آقایان هرزوگ و دمورون موردبررسی قرارمیگرد.
 
-سپس مشخصات مختلف پروژه وسایت محل احداث آن بیان میشود.
 
-درادامه مشخصات عمومی و کاربری پلان ها در تراز های مختلف آورده شده است.
 
-دربخشی دیگرازپروژه توضیحات کاملی درموردمتریال استفاده شده در پوشش جداره خارجی استادیوم داده شده است.
 
-توضیحاتی درموردطرح کلی سازه،هندسه استادیوم،پله هاواتصالات قسمت های دیگری ازاین پروژه می باشد.
 
-وبه همراه تصاویری ازپلانها،ماکت،اسکیس اولیه،نحوه دسترسی تماشاگران،مراحل 36گانه ساخت،داخل استادیوم و…
 
    نمونه ای ازمطالب قرارگرفته درداخل این پاورپوینت:
 
 
 
        ایده اصلی معماران:
 
ایده اصلی معماران استادیوم، هرتزوگ و دمورن، سنت شکنی در شیوه طراحی رایج استادیوم‌های ورزشی بود.
 
آنها قاعده کلی طراحی استادیوم را که تقریبا از سال 1972 (زمانی ‌که فرای اتو استادیوم المپیک مونیخ را طراحی کرد)، شروع شده بود و روش غالب در طراحی پوشش سقف استادیوم‌های ورزشی و شیوه پایداری آن (فرم‌های سازه) به‌شمار می‌رفت، کنار نهادند.
 
Picture1
 
آنها با استناد به این که طراحی استادیوم  یک امر انسان‌ساز فرهنگی است نه یک کار مهندسی صرف، کار طراحی را آغاز کردند.
 
منبع الهام آنها در طراحی استادیوم، معماری بر مبنای فرم سازه‌های کششی و سیستم‌های خرپایی یا ایده‌ای چون سازه یک پل معلق نبود، بلکه :
 
تصویر کلاژ شده‌ای از نمایش بازیکنان فوتبال در یک تئاتر باروک بود.
 
Picture4
 
همچنین هرتزوگ و دمورن بر این باور بودند که، استادیوم‌ها تنها مکان‌هایی برای تماشای یک مسابقه ورزشی نیستند، بلکه :
 
همچون یک شهر کوچک دارای رستوران‌ها، فروشگاه‌ها، تسهیلات برگزاری همایش‌ها و امکانات رفاهی دیگر برای برگزارکنندگان و رسانه‌های گروهی می‌باشند که در این میان شیوه پوشش سقف و گاه خودنمایی سازه آن به عنوان ویژگی منحصربفرد استادیوم تنها بخشی از معماری آن را شکل می‌دهد.
 
در خصوص فضای داخلی استادیوم نیز، اولین مسئله مورد توجه آنها:
 
ایجاد نزدیک‌ترین رابطه و هیجان ممکن میان بازیکنان و تماشاگران فوتبال بود.
 
فضایی که هرتزوگ و دمورن آن را به تئاتر های گلوب شکسپیری یا دهانه آتشفشان (به سبب وجود حرارت و التهاب ناشی از گدازه‌ها) تشبیه می‌کنند.
 
زمانی که استادیوم در طی یک مسابقه مملو از تماشاگر است‌ در این صورت است که معماری به کنار رفته و تماشاگران و بازیکنان برای تجربه‌ای از جنس هیجان به جزئی از بنا تبدیل می‌شوند.