پاورپوینت بررسی خانه هنرمندان ایران

دانلود پاورپوینت بررسی خانه هنرمندان ایران بهمراه تصاویر پلان نما و دیاگرام
بخشی از مطلب
 
خانه هنرمندان ایران مجموعه‌ای فرهنگی - هنری است که در بوستان هنر تهران قرار دارد
 
خانه هنرمندان ایران در سال ۱۳۷۷ با بازسازی بنایی از دوره قاجار که مدتی نیز پادگان بود توسط شهرداری تهران ساخته شد.
خانه هنرمندان ایران مجموعه‌ای فرهنگی و هنری است که در پارک هنرمندان تهران واقع در خیابان ایرانشهر قرار دارد. فعالیتهای خانه هنرمندان ایران نمایش فیلم، تئاتر و تله تئاتر، برگزاری نمایشگاه‌های هنرهای تجسمی نظیر نقاشی، گرافیک، عکس و مجسمه، اجرای کنسرت‌های موسیقی و سخنرانی اختصاص دارد و نیز محل دبیرخانهٔ صنف‌های هنری ایران است.
دانلود پاورپوینت بررسی خانه هنرمندان ایران
بخشی از مطلب
 
خانه هنرمندان ایران مجموعه‌ای فرهنگی - هنری است که در بوستان هنر تهران قرار دارد
 
خانه هنرمندان ایران در سال ۱۳۷۷ با بازسازی بنایی از دوره قاجار که مدتی نیز پادگان بود توسط شهرداری تهران ساخته شد.
خانه هنرمندان ایران مجموعه‌ای فرهنگی و هنری است که در پارک هنرمندان تهران واقع در خیابان ایرانشهر قرار دارد. فعالیتهای خانه هنرمندان ایران نمایش فیلم، تئاتر و تله تئاتر، برگزاری نمایشگاه‌های هنرهای تجسمی نظیر نقاشی، گرافیک، عکس و مجسمه، اجرای کنسرت‌های موسیقی و سخنرانی اختصاص دارد و نیز محل دبیرخانهٔ صنف‌های هنری ایران است.
 
اعضای هیات موسس خانهٔ هنرمندان ایران عبارتند از: غلامحسین امیرخانی، مرتضی ممیز، غلامحسین نامی، ایرج کلانتری، ایرج راد، محمد سریر، محمد رضا عبدالملکیان، حمیدالله رضایی و محمدعلی نجفی. شورای عالی خانهٔ هنرمندان ایران، نمایندگان هیات موسس خانهٔ هنرمندان ایران می‌باشند که شامل خانه تئاتر ایران، خانه موسیقی ایران، خانه سینمای ایران، انجمن نقاشان ایران، انجمن طراحان گرافیک ایران، انجمن مجسمه سازان ایران، انجمن خوشنویسان ایران، انجمن شاعران ایران و جامعه مهندسان معمار ایران است.
 
بنای خانه هنرمندان در سال ۱۳۷۷ با بازسازی بنایی از دوره پهلوی اول که مدتی نیز پادگان بود با مدیریت بهروز غریب پور و با حمایت شهرداری تهران و وزارت ارشاد و رئیس جمهور وقت محمد خاتمی ساخته شده‌است.
این اثر که در جنوب باغی بزرگ که امروزه به پارک محلی بزرگی تبدیل شده قرار گرفته و مطابق طرح پلان و نمای اثر دارای معماری مرسوم دهه سی تهران موسوم به سبک معماری پیش از مدرن تهران است. با توجه به پلان بنا که بنایی اداری بوده، معماری جالب توجهی در این محل وجود دارد که درخور تامل است و با در نظر گرفتن تاریخچه و نوع معماری بنا می توان اثر را جزو بناهای قابل ثبت در فهرست آثار ملی قلمداد کرد.
از بهره برداری و کاربری اولیه بنا اطلاعی در دست نیست. هر چند نوع معماری و شکل فضاهای ساخته شده در مجموعه که بعدها تخریب شدند نشان از کاربری نظامی دارد.
بنای باقی مانده که عمارتی است دو اشکوبه و متعلق به دوران پهلوی دوم، در دهه بیست قرن حاضر ساخته شده است. همچنین به دلیل سبک معماری خاص این بنا تزیینات مرسوم معماری سنتی است و به جز کاشی کاری ساده سردر ورودی و آجر چینی زیبای بدنه تزیینات دیگری در بنا به چشم نمی آید.
بعداز تملک این عرصه ارزشمند شهری توسط شهرداری منطقه، کاربری فضای سبز و فرهنگی به آن داده شد و تعدادی از بناهای بی ارزش که بیشتر شکل سوله داشتند، تخریب و بنای ارزشمند فعلی که به عنوان بخش اداری مورد استفاده ارتش قرار می گرفت، مرمت و احیا شد.»
 محور ورودی که مقابل حوضی بزرگ قرار گرفته بسیار زیبا طراحی شده به طوری که در نمای آن بخشی بیرون زده و جلوتر از نمای اصلی وجود دارد که در آن ورودی تعبیه شده است.
همچنین درست بالای ورودی ایوان نیم دایره و ساده ای موجود است که به نخستین طبقه متصل می شود.»
بالای ورودی طبقه اول به ایوان، صفحه ای به ابعاد 500 در 100 از جنس کاشی آجری رنگ نصب شده که با رنگ فیروزه ای و خط نستعلیق، نام خانه هنرمندان ایران بر روی آن نوشته شده است. در قسمت پشتی تالار فرهنگ و اطراف ورودی نیز پنجره هایی از جنس آهن تعبیه شده که در بستر آجری نما جای گرفته اند.
نمای غربی ساختمان هم که مربوط به بخش دو طبقه می شود، آجری و دارای یک ورودی با در آهنی و سایه بانی (آبچکانی) سیمانی است که در طرف جنوب آن 3 پنجره به سمت غرب تعبیه شده که همگی با یک آبچکان سیمانی پشتیبانی می شوند.
نمای شمالی بنا هم که دقیقا در بخش مرکزی و مطابق ورودی عقب نشینی دارد دو طبقه با یک ورودی رو به شمال و پنجره های در اطراف است.
 فضاهای داخلی بعد از مرمت تغییرات زیادی کرده اند که هم در کلیات معماری پلان در آن دخالت شده و جزئیاتی مانند کف سازی و تزیینات داخلی نیز تغییر کرده است.
در طبقه همکف، مقابل ورودی اصلی موزه کوچکی با ویترین های شیشه ای در پایه ستون ها طراحی شده است.
از این اثر در حال حاضر به عنوان مرکز اجتماعات هنری استفاده می شود و با توجه به فضای سبز مناسب در اطراف بنا، گالری موجود در سالن اجتماعات (آمفی تئاتر) بسیار زیبای آن، کاربری های مختلفی مانند سمینار، سخنرانی، نمایشگاه آثار هنری، تئاتر، کنسرت های موسیقی و مجالس نقد و بررسی آثار هنری به آن داده می شود.
مالکیت بنا دولتی و در اختیار وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که این سازمان، بهره بردار فعلی بنا محسوب می شود. تاکنون اقدامی در خصوص ثبت بنا در فهرست بناهای تاریخی کشور انجام نپذیرفته است.
خانه هنرمندان در انتهای خیابان شهید عباس و محدوده ای بین خیابان های ایرانشهر، بهشهر، عاصم ترابی و علی رضا بر فروشان واقع است.
 
اعضای هیات موسس خانهٔ هنرمندان ایران عبارتند از: غلامحسین امیرخانی، مرتضی ممیز، غلامحسین نامی، ایرج کلانتری، ایرج راد، محمد سریر، محمد رضا عبدالملکیان، حمیدالله رضایی و محمدعلی نجفی. شورای عالی خانهٔ هنرمندان ایران، نمایندگان هیات موسس خانهٔ هنرمندان ایران می‌باشند که شامل خانه تئاتر ایران، خانه موسیقی ایران، خانه سینمای ایران، انجمن نقاشان ایران، انجمن طراحان گرافیک ایران، انجمن مجسمه سازان ایران، انجمن خوشنویسان ایران، انجمن شاعران ایران و جامعه مهندسان معمار ایران است.
 
بنای خانه هنرمندان در سال ۱۳۷۷ با بازسازی بنایی از دوره پهلوی اول که مدتی نیز پادگان بود با مدیریت بهروز غریب پور و با حمایت شهرداری تهران و وزارت ارشاد و رئیس جمهور وقت محمد خاتمی ساخته شده‌است.